دانلود پروژه

مقاله بررسی امکان تراسنفورماسیون ژن تنظیم کننده تولید آنتی بیوتیک استرپترومایسین در اشریشیاکلی فایل ورد (word) دارای 6 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی امکان تراسنفورماسیون ژن تنظیم کننده تولید آنتی بیوتیک استرپترومایسین در اشریشیاکلی فایل ورد (word) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی امکان تراسنفورماسیون ژن تنظیم کننده تولید آنتی بیوتیک استرپترومایسین در اشریشیاکلی فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی امکان تراسنفورماسیون ژن تنظیم کننده تولید آنتی بیوتیک استرپترومایسین در اشریشیاکلی فایل ورد (word) :

سال انتشار: 1384

محل انتشار: چهارمین همایش ملی بیوتکنولوژی ایران

تعداد صفحات: 6

نویسنده(ها):

زهره حجتی – دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی
ناصر گلبانگ –
فرشاد درویشی هرزویلی –

چکیده:

استرپتومایسس گریزئوس یکی از گونه های جنس استرپتومایس است که به علت تولید آنتی بیوتیک استرپتومایسین و تولید یک هورمون میکروبی به نام فاکتور A گونه منحصر به فرد این جنس است. استرپتومایسین جزء دسته آنتی بیوتیکهای آمینوگلیکوزیدی است که بر روی تعدادی ازباکتریهای گرم منفی و مثبت اثر باکتریوسایدی دارد. ژنهای بیوسنتز کننده استرپتومایسین در دسته ژنی str با بیش از 30 ژن قرار دارند. strR ژن تنظیم کننده بیان این دسته ژنی است که با دستکاری آن می توان بیان و تولید آنتی بیوتیک لسترپتومایسین را افزایش داد. چون هدف اصلی این تحقیق در راستای افزایش بیان ژن strR و در نتیجه افزایش میزان تولید آنتی بیوتیک استرپتومایسین است، به همین دلیل ابندا پرایمرهای اختصاصی برای strR طراحی گردید (توسط نرم افزار OLIGO 5). وجود ژن strR توسط PCR با استفاده از این پرایمرهای اختصاصی تأیید شد. به این صورت که در ابتدا کل DNA باکتری استرپتومایسین کریزئوس جداسازی و خالص شد. در مرحله بعد با استفاده از تکنیک PCR و پرایمرهای اختصاصی و همچنین آنزیم Pfu یچپلیمراز، ژن strR در کل DNA باکتری مورد نظر شناسایی شد به دنبال تأیید وجود ژن strR، پرایمرهای اختصاصی ( دو ست) دیگری برای strR طراحی گردید. سپس جایگاه های برش برای دو آنزیم محدودالاثر در آنها قرار داده شد. در مرحله بعد با استفاده از تکنیک PCR و پرایمرهای تغییر یافته و همچنین آنزیم Pfu پلیمراز، ژن strR از کل DNA باکتری مورد نظر جدا گردید. سپس انتقال و استخراج پلاسمید pBluescript در Escherichia coli DH5 صورت گرفت. با نتایج به دست آمده، در آینده نزدیک قادریم ژن strR را به پلاسمید متصل کرده و آن را به اشریشیاکلی ترانسفورم نماییم تا بعداً از آن برای دستکاری ژنتیکی استرپتومایسس گریزئوس استفاده شود.

کلمات کلیدی :