دانلود پروژه

 پروژه دانشجویی مقاله در مورد انرژی و محیط زیست در pdf دارای 20 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله در مورد انرژی و محیط زیست در pdf   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه دانشجویی مقاله در مورد انرژی و محیط زیست در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پروژه دانشجویی مقاله در مورد انرژی و محیط زیست در pdf :

انرژی و محیط زیست

اساسی ترین پایه توسعه، انرژی است و یکی از مهم ترین مسائل جوامع بشری امروزی، انرژی و نحوه تأمین نیازهای مربوط به آن است. هرچند در جمهوری اسلامی ایران، به واسطه وجود ذخایر عظیم سوخت های فسیلی، به تفکر حداکثر صرفه جویی و اتلاف در مصرف انرژی توجه جدی نشده است، از این رو توجه به این امر به ویژه به علت بروز اثرهای زیست محیطی ناهنجار، در مراحل مختلف تولید، تبدیل و مصرف انرژی اجتناب ناپذیر است.

عوامل مؤثر در توسعه پایدار بخش انرژی را می توان عوامل امنیت در عرضه انرژی، امنیت در تقاضای انرژی، فقر، جمعیت، اشتغال و حمل و نقل نام برد که هر یک از این عوامل نقش به سزایی در میزان مصرف انرژی دارند.
الگوی توسعه در بخش انرژی، هنگامی پذیرفتنی است که به حفظ محیط زیست بیانجامد و کمترین تخریب را در این راه به دنبال داشته باشد.
یکی از اثرهای زیست محیطی ناشی از مصرف انرژی، ایجاد ریزش های اسیدی است. اکسیدهای نیتروژن و نیز اکسیدهای سولفور که در فرآیند احتراق سوخت های فسیلی در بخش های تولید نیرو و یا حمل و نقل تولید می شوند، در اتمسفر منتشر و به ریزش باران های اسیدی منجر می شوند. میزان تأثیر ریزش های اسیدی، به میزان حساسیت اکوسیستم بستگی دارد. در قرن حاضر،

بسیاری از دریاچه های کوچک، در اروپا و آمریکای شمالی اسیدی شده و این امر به تغییر فون و فلوراین دریاچه ها منجر شده است. این تغییرات آنقدر چشمگیر و مهم است که بسیاری از آب های سطحی به کلی عاری از ماهی، دوزیستان و سایر موجودات شده اند. PH خاک در مناطق وسیعی کاهش یافت و مواد معدنی گیاهان و تنوع زیستی پوشش های گیاهی را تحت تأثیر قرار داده است. اسیدی شدن، اصلی ترین عامل کاهش عظیم جنگل های مناطق وسیعی از اروپا و آمریکای شمالی است.
امروزه اکثر محافل علمی بر این باورند که با توجه به شواهد و تحقیقات، فعالیت های بشر بر

وضعیت آب و هوایی، مؤثر بوده است. افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر، توازن انرژی زمین را تغییر داده و به گرم شدن آن منجر شده است که در قرن آینده نیز موجب تغییرات آب وهوایی مهمی خواهد شد. انتظار نمی رود که میزان تغییرات پیش بینی شده دما، رسوبات و رطوبت خاک در سراسر جهان یکسان باشد.

اثرهای مخرب زیست محیطی، رشد سریع استفاده از سوخت های فسیلی، در کلیه سناریوها با انتقال به استفاده از گاز طبیعی که کمترین میزان آلایندگی و بیشترین سازگاری با محیط زیست و وضعیت اقلیمی را دارد، به درجات مختلف تعدیل می شود.

اما به هرحال، وضع کردن قوانین زیست محیطی محدودکننده تر، همواره به بهبود کیفیت محیط زیست منجر نمی شود. تجربه چند دهه گذشته، نشان می دهد که قوانین زیست محیطی به ویژه برای آن دسته از کشورهایی که زیرساخت های وسیع توسعه نیافته داشته اند و از نظر قانون گذاری نیز ضعیف بوده اند، مسئله ساز شده اند.

موافقت نامه کیوتو یکی از راه حل های پیشنهادی بین المللی برای برطرف کردن مشکلات زیست محیطی، به ویژه محدود کردن گازهای گلخانه ای است. این موافقت نامه که به امضای همه کشورهای صنعتی به جز آمریکا و استرالیا رسیده است، محدودیت هایی در استفاده از انرژی را برای کشورهای امضا کننده آن ایجاد می کند. طبق این موافقت نامه ، کشورهای صنعتی باید تا پایان سال 2012 میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را در قیاس با سال 1990به طور میانگین 5 درصد کاهش دهند.

آثار زیست محیطی تولید و مصرف انرژی
مصرف انرژی به ویژه انرژی‎های فسیلی، در بخش‎های مختلف صنعتی و خانگی و تجاری، موجب پراکنده شدن گازهای سمی و زیان‎آور در محیط زیست می‎شود که اثرات نامطلوبی بر موجودات زنده و طبیعت دارد. هر چه میزان مصرف انرژی به شکل بی‎رویه، بالا رود به همان نسبت میزان آلودگی محیط زیست و تأثیرات مخربی که بر سلامتی انسان‎ها و طبیعت دارد، نیز بالا رفته و بیش از پیش زندگی در این محیط آلوده دشوار می‎شود.

انتشار آلودگی در مراحل اکتشاف، استخراج، بهره‎برداری، انتقال ، تبدیل ، توزیع و مصرف حامل‎های مختلف انرژی باعث آلودگی آب، خاک، هوا و صدا می‎شود که هر یک دارای اثرات خاص خود بر روی انسان و محیط زیست می‎باشد.
اما مهمترین آلودگی بخش انرژی مربوط به آلودگی هوا در اثر سوخت‎های فسیلی می‎باشد، اکسیدهای گوگرد، اکسیدهای ازت، منو اکسید کربن، ذرات معلق در هوا و دی‎اکسید کربن، آلاینده‎های اصلی می‎باشند که در اثر مصرف این سوخت‎ها در هوا منتشر می‎گردند. این ترکیبات را می‎توان به دو دسته تقسیم کرد: یک دسته گازهایی که بطور طبیعی در جو وجود دارند که تولید

بیشتر آنها در اثر احتراق سوخت‎های فسیلی باعث ایجاد مسائل زیست محیطی نظیر تغییرات اقلیم می‎گردد. دسته دیگر گازهایی هستند که دارای منشاء انسانی بوده و میزان آنها در هوای تنفسی به لحاظ صدمه به سلامتی انسان و سایر موجودات، حائز اهمیت می‎باشند.مصرف انرژی به ویژه انرژی های فسیلی ، در بخش های مختلف صنعتی و خانگی و تجاری ، موجب پراکنده شدن گازهای سمی و زیان آور در محیط زیست می شود که اثرات نامطلوبی بر موجودات زنده و طبیعت

دارد. هر چه میزان مصرف انرژی به شکل بی رویه ، بالا رود به همان نسبت میزان آلودگی محیط زیست و تاثیرات مخربی که بر سلامتی انسان ها و طبیعت دارد ، نیز بالا رفته و بیش از پیش زندگی در این محیط آلوده دشوار می شود. انتشار آلودگی در مراحل اکتشاف ، استخراج ، بهره برداری ، انتقال ، تبدیل ، توزیع و مصرف حامل هایی مختلف انرژی باعث آلودگی آب ، خاک ، هوا و

صدا می شود که هر یک دارای اثرات خاص خود بر روی انسان و محیط زیست می باشد. اما مهمترین آلودگی بخش انرژی مربوط به آلودگی هوا در اثر سوخت های فسیلی می باشد ، اکسیدهای گوگرد ، اکسیدهای ازت ، منو اکسید کربن ، ذرات معلق در هوا و دی اکسید کربن ، آلاینده های اصلی می باشند که در اثر مصرف این سوخت ها در هوا منتشر می گردند. این

ترکیبات را می توان به دو دسته تقسیم کرد : یک دسته گازهایی که بطور طبیعی در جو وجود دارند که تولید بیشتر آنها در اثر احتراق سوخت های فسیلی باعث ایجاد مسائل زیست محیطی نظیر تغییرات اقلیم می گردد. دسته دیگر گازهایی هستند که دارای منشاء انسانی بوده و میزان آنها در هوای تنفسی به لحاظ صدمه به سلامتی انسان و سایر موجودات ، حائز اهمیت می باشند.
بحران انرژی و محیط زیست

در پشت یکی از قفسه های شیشه ای اداره انرژی های فسیلی وزارت انرژی آمریکا ، تکه آجری نگه داشته می شود که 20 درصد آن را دی اکسید کربن تشکیل می دهد و گفته می شود که این آجر می تواند اتمسفر زمین را از یک خطر جدی برهاند.
امروزه تولید آجر از گاز CO2 عملی اقتصادی و مقرون به صرفه نیست ولی این پروژه ، موضوع تحقیق خوبی است برای محققان و آنانی که می خواهند دی اکسید کربن اتمسفر زمین را از آن استخراج

کرده و در جایی نگهداری کنند. جداسازی کربن از اتمسفر ، اساس و پایه سیاست دولت ایالات متحده را در مورد مسایل تغییرات اقلیمی و تاثیرات گازهای گلخانه ای در اتمسفر ، تشکیل می دهد. بسیاری از صاحب نظران ، برنامه جداسازی کربن از اتمسفر را حالت خاصی از برنامه در حال توسعه و ارزان منابع انرژی های تجدیدپذیر میدانند. البته اگر دولت ها قصد داشته باشند که از

افزایش مقدار کربن در اتمسفر جلوگیری کنند ، آنگاه یافتن جای مناسبی برای کربن امری همگانی می شود. این مطلب در کشورهای عضو اتحادیه اروپا که کاستن مقدار آلاینده های کربنی در هوا را در راس برنامه های خود قرار داده اند ، از اهمیت خاصی برخوردار است. خوشبختانه برای دفن کربن تا کنون راه حل های مختلفی ارایه شده است. زمین شناسان معتقدند که میزان CO2 جو

نسبت به قرون گذشته افزایش چشمگیری داشته است. اندازه گیری ها نشان می دهد که غلظت CO2 در هوا پیش از انقلاب صنعتی ppm 280 بوده که امروزه این رقم به ppm 360 رسیده است.
در مطالعه ای که در مورد مصرف انرژی توسط انجمن دولتی تغییرات اقلیمی صورت گرفت ، پیش بینی شده است که غلظت CO2 در اواسط قرن جاری به 500 و در سال 2100 به ppm 700 خواهد رسید. البته این رقم زمانی صحیح خواهد بود که مصرف انرژی های فسیلی روند رو به افزایش کنونی خود را به صورت ثابت حفظ کند و هیچ گونه تغییرات ناگهانی در آن به وجود نیاید. (همچون بحران های نفتی)

یکی از مشکلات اصلی ، افزایش تقاضا برای انرژی است. پیش بینی شده است که به ازای افزایش 1 دلار به درآمد ناخالص ملی آمریکا ، باید بیش از 4 کیلو وات ساعت انرژی مصرف شود و

چنانچه بخواهیم میزان درآمد متوسط را در هندوستان و یا چین به 1000 دلار برسانیم ، باید 500 گیگاوات نیز به رقم فوق اضافه کنیم. حتی با لحاظ سیاست های بلند مدت صرفه جویی و افزایش بهره وری انرژی ، با روند کنونی فزاینده جمعیت جهان و توسعه اقتصادی ، پیش بینی شده است که نیاز اولیه انرژی از 400 کوا در میلیون در حال حاضر به 1000 کوا در میلیون BTU در سال 2050 برسد. که در این میان ایالت متحده به تنهایی نیازمند 260 کوا در میلیون BTU انرژی است. این رقم یعنی 260 درصد افزایش نسبت به مصرف کنونی.
انتظار می رود منابع انرژی تجدید پذیر چون ژئوترمال و بیوماس

قسمت عمده ای از تولید انرژی را در طی چند دهه آینده تامین کند. انرژی خورشید و باد تاکنون طرفداران زیادی را به خود جلب کرده است چرا که جزء منابع ارزان و غیر آلاینده به شمار می آیند. حتی در برخی موارد انرژی باد توانسته است با سوخت های فسیلی به رقابت بپردازد و از طرفی نیز قیمت هر وات سلول هلی خورشیدی ب شدت در حال کاهش است.

اما اخیراً بحث جدیدی ، مقوله های 30 سال گذشته دانشمندان محیط زیست را دگرگون کرده است و آن این که آیا انرژی های تجدیدپذیر توانایی جانشینی سوخت های فسیلی را دارند؟ یکی از رهبران این سنجش ، پرفسور کلاوس لاکنر ، استاد دانشگاه کلمبیا می گوید : بهترین روش نگرش به این مساله ، سنجش مقدار انرژی حاصل از جو به ازای هر متر مربع است. وی می گوید : فشار متوسط انرژی خورشیدی در مناطق بیابانی به طور متوسط در شب و روز و شرایط جوی ، 200 وات است. حال اگر به جای گرفتن انرژی از باد ، تمامی CO2 هوا را استحصال کند. از یک متر مکعب هوا می توان 10000 وات برق از سوختن سوخت های فسیلی قبل از این که کربن به طور کامل وارد هوا شود به دست آورد.

لانکر می گوید : انرژی موجود در دی اکسید کربن به مراتب دارای پتانسیل بالقوه بیشتر نسبت به انرژی جنبشی در توربین های بادی است و این چیزی است که استحصال و بهره گیری از CO2و بهره گیری از آن ، تاثیرات منفی سوخت های فسیلی بر اتمسفر را از ذهن ها محو می کند. یک نیروگاه زغال سنگی که هیچ نوع مواد آلاینده سولفور ، NO و یا CO2 را منتشر نمی کند ، بسان یک مجموعه از سلول های فتوولتائیک و یا یک ردیف از توربین های بادی است که می تواند انرژی به مراتب بیشتری تولید کند.

اما در این میان هنوز دو مشکل وجود دارد : هزینه استخراج CO2 از یک جریان اگزوز و یا اتمسفر در حال حاضر رقمی بسیار گزاف است. رابرت کین دانشمند علوم محیط زیست دو وزارت انرژی آمریکا این رقم را در هر تن کربن حدود 100 دلار می داند ولی در ادامه می گوید : تجربیات جدید حاکی از آن است که این رقم را می توان به 20 دلار در هر تن رساند اما هدف وزارت انرژی آمریکا ، 10 دلار در هر تن است که این رقم کمتر از هزینه استحصال CO2 از منابع طبیعی است و دیگر مشکل آن که بعد از به دست آوردن و جمع آوری CO2 آن را در جایی نگهداری کرد.

یکی از روش های متداول ، استفاده از جایگاه طبیعی کربن است . تکیه بر عمل ترمیمی گیاهان در گرفتن CO2 از اتمسفر . یکی از دلایل رد کردن پروتکل کیوتو از سوی ایلات متحده در مورد تغییرات اقلیمی ، اصرار دولت بوش در محاسبه رشد گیاهان و درختان در مقابل آلودگی های صنعتی CO2 بود.
این که اجازه دهیم گیاهان عمل طبیعی جدی CO2 را از اتمسفر ادامه دهند ، ایده جالبی است . این امر نه نیازمند جذب کربن از هوا به طور مصنوعی در قیاس با کاشت دانه درختان و نه مستلزم ایجاد زیر ساختار صنعتی در مقایسه با توسعه جنگل ها و مراتع است. اما توانایی گیاهان در جذب کربن ، اینک شدیدا در شک و تردید است. در دسامبر سال 2004 یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه استانفورد ، نتایج مطالعاتی را منتشر کردند که در آن به عواقب مورد انتظار تغییر شرایط آب و هوا از

قبیل افزایش دما و میزان ازت در خاک که باعث توانایی گیاهان در جذب کربن می شود ، اشاره شده بود. اگر این مطالعات و مشابه های آن صحیح باشد ، دیگر CO2 جو خریدار طبیعی نخواهد داشت . یکی دیگر از سناریو های مطرح دیگر ، پمپ کردن CO2 به کف اقیانوس هاست. جایی که فشار عظیم آب گاز را تا دهه ها به صورت مایع نگه خواهد داشت. اقیانوس ها هر سال 2 گیگا تن کربن جذب می کنند.

محققان معتقدند که اعماق اقیانوس ها می توانند بین 1000 تا 27000 گیگا تن و بیشتر CO2 در خود جای دهند. اما افزایش این مقدار CO2 به اقیانوس می تواند تعادل PH اقیانوس را تغییر داده و آب را برای حیات زنده اقیانوس بیشتر اسیدی نماید. از طرفی اتمسفر و اقیانوس از لحاظ CO2 در تعادل هستند و این بدان معناست که با کاهش مقدار CO2 در اتمسفر ، اقیانوس منبع خوبی برای کربن خواهد بود . این مساله تا حدی وضعیت موجود را بهبود می بخشد ولی هنوز بهترین راه حل نیست.

در حدود سال 1996 پروژه ای در دریای شمال اجرا می شد که در آن CO2 به یک مخزن تقریبا دایمی تزریق می شد. این پروژه که توسط غول نفتی نروژ ، شرکت استات اویل صورت گرفت. CO2 را پس از رساندن به سکوهای نفتی در دریا به سفره های زیر زمینی در عمق 3000 پایی تزریق کرد. این پروژه روزانه تقریبا 2800 تن CO2 معادل گاز تولید شده در یک نیروگاه زغال سنگی 140 مگاواتی را به کار گرفت. سفره زیر زمینی دارای 800 پا ضخامت و هزاران مایل مربع مساحت است. مدیر این پروژه گفته است ؛ بدین روش می توان کل دی اکسید کربن تولید شده از نیرو گاه های

اروپا را به مدت 600 سال جمع آوری و انباشته کرد. تحت فشار عظیم خاک رس زمین ، گازهایی چون متان و CO2را می توان میلیون ها سال در طبقات زمین حبس کرد. البته ممکن است طبقات خلل و فرج دار زمین باعث برگشت گاز به سطح زمین شود. سالی بنسون مدیر بخش علوم زمین در آزمایشگاه ملی لارنس بر کلی می گوید : اگر گاز با نرخ 1% و یا 01% درصد در سال نشست کند. من فکر می کنم مساله استخراج و انباشت کربن توجیه پذیر باشد.

تولید کنندگان نفت می گویند تزریق CO2 به یک مخزن نفت باعث افزایش فشار مخزن و نفت در درون چاه می شود که این خود سبب افزایش پتانسیل بازیافت نفت از یک چاه به میزان 10 تا 15 درصد بیشتر می شود. در یک پروژه مشابه دیگر ، یک شرکت کانادایی ، روزانه 5000 تن CO2 حاصل از یک تاسیسات را به یک میدان نفتی تزریق می کند. این کار عمر مفید این میدان را 25 سال دیگر تمدید می کند. همچنین به کمک CO2 می توان متان را از رگه های زغال سنگ استخراج کرد. گاز مرگبار متان در معادن زغال سنگ همیشه به خارج از معادن پمپ می شود ولی مولکول گاز به سطح صخره ها می چسبند لذا چنان چه گاز CO2 بدون معدن تزریق شود. صخره ها متان را آزاد کرده و باعث به وجود آمدن دریایی از گاز قابل بازیافت می شوند.

چاه های نفتی و معادن زغال سنگ دارای پتانسیل عظیمی برای تجزیه CO2 می باشند ؛ زمین شناسان معتقدند که در حدود 500 میلیارد تن کربن حدود 3/2 کربن موجود در اتمسفر امروزی را می توان بدین ترتیب در این معادن محبوس کرد.

اما متاسفانه این هنوز کافی نیست . برای حفظ میزان CO2 که حدودا 30 درصد بالاتر از دوران قبل از عصر صنعتی است نیاز به مخازن بیشتری داریم. سفر ه های زیرزمینی آب شور که تقریبا در بیش از یک مایلی سطح زمین واقع شده اند ، می توانند جزء بهترین انتخاب ها باشند . ظرفیت این مخازن عظیم فقط در آمریکا 500 میلیارد تن است و با احتساب کلیه نقاط زمین ، بنسون می گوید : طبقات زمین توانایی نگهداری CO2حاصل از آلودگی های صنعتی تا 100 سال آینده را دارند.
زمین شناسان امروزه راه حل طبیعی دیگری را برای خلاص شدن از کربن اضافی اتمسفر پیشنهاد می کنند . CO2 و آب تشکیل اسید کربنیک می دهند که این ماده می تواند بر مواد معدنی خاصی چون منیزیم تاثیر گذاشته و تشکیل موادی چون کوارتز و انواع سنگ هایی چون کربنات ها را موجب شود . البته تشکیل این کربن ها مستلزم میلیون ها سال گذشت زمان و قرار گرفتن در معرض هواست.
اما محققان توانسته اند اندکی سرعت این روند را بالا ببرند. ریچارد دوالترز مسوول بخش انرژی فسیلی در مرکز تحقیقاتی آلبانی در آرگون آمریکا می گوید : ما در صدد آن هستیم که عوامل مهندسی را جایگزین عوامل طبیعی برای افزایش سرعت این فرآیند کنیم. از جمله یافته های این مرکز، به طور مثال می توان به فرآیندی اشاره کرد که در آن با گرم کردن منیزیم و ترکیب آن با اسید کربنیک ، بیو کربنات و نمک و با افزایش فشار دی اکسید کربن ، در طی 30 دقیقه 80 درصد

سیلیکات منیزیم به کربنات تبدیل می شود. اما هنوز آزمایش های دیگری باید انجام گیرد به خصوص در جستجوی واکنش های جدیدی که در آن ها نیازی به دادن گرما به سیستم نباشد و در نهایت سوالی که باقی می ماند این که با این مقدار کربنات که روزانه در مقیاس تن تولید خواهد شد چه باید کرد ؟ شاید بتوان مقداری از این کربنات را از همان جایی که منیزیم به دست آمده است دفن کرد ولی مقدار کربنات تولید شده بیشتر از گنجایش این معادن است. یکی از راه حل های این

مشکل ، تولید همان تکه آجری است که در اداره انرژی فسیلی وزارت انرژی آمریکا نگهداری می شود. اما هنوز تولید آن در مقیاس تجاری عملی نیست چرا که این آجر از ذرات منیزیم که توسط چسب چوب معمولی به هم چسبیده اند درست شده است.
مطمئنا روزی خواهد رسید که پاسخ این معما که چگونه می توان از این عظیم کربنات بهره گرفت . روشن خواهد شد . اگر تولید آجرها مقرون به صرف نباشد شاید بتوان کود های شیمیایی و یا مواد ضد آتش را مورد مطالعه قرار داد و آن زمان این سوال که چرا استخراج CO2 از هوا به عنوان یک

زباله ارزشمند از عناوین طراز اول تحقیقاتی است پاسخ داده خواهد شد ، آن هم به صورت عملی.
انرژی محیط زیست
توسعه ی پایدار محیط زیست و بهره وری انرژی برای توسعه ی انسانی از اهمیتی اساسی برخوردار است. همان طور که چالش های ملی برای مقابله با تخریب محیط زیست و مقابله با عدم دسترسی به خدمات انرژی مقرون به صرفه بعدی جهان شمول دارند هر یک از کشورها نیز به تنهایی نمی توانند با تغییرات جوی نابودی تنوع زیستی ونابودی لایه ی اوزون مقابله کنند. UNDP به کشورها کمک می کند تا توانایی های خود را به منظور رویارویی با چالش ها در سطوح جهانی ملی و محلی قوی تر کنند و به جستجوی بهترین نمونه های عملی بپردازند و آنها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. UNDPهمچنین به این کشورها کمک می کند تا سیاست گزاری های نوین به کار گیرند و به یکدیگر متصل شوند تا از طریق پروژه های پایلوت به مردم فقیر کمک کنند تا مکانی برای زندگی پایدار بسازند.
در ایران به علت توسعه ی ناپایدار و الگوهای مصرفی غلط ازدیاد جمعیت شکافهای نهادین اجرای قوانین نادرست و شمار دیگری از دلایل ریشه ای اجتماعی- اقتصادی محیط زیست و منابع طبیعی به صورت قابل توجهی در دهه های گذشته تخریب شده اند. تعهد ملی به حفظ محیط زیست و معکوس کردن رویه ی تخریب محیط زیست از طریق انعقاد بخش عمده ای از عهدنامه ها و کنوانسیون های مربوط به محیط زیست بازتاب یافته است. همچنین گنجاندن مسائل مطرح محیط زیست در چارچوب برنامه ریزی ملی و به کارگیری فعال جامعه ی مدنی برای شرکت در مدیریت محیط زیست نشانه ی بازتاب تعهد ملی در حفظ محیط زیست می باشد.

مداخله ی UNDP در برنامه های محیط زیست در ایران شامل زمینه های مختلف زیر می شود: ظرفیت سازی و انتقال فناوری تحت عهدنامه های جهانی محیط زیست مشاوره در امور سیاست گزاری مطالعات فنی نوآوریها برای همکاری منطقه ای و پایلوت های مختلف در سطوح میدانی با خصوصیاتی همچون حکومت محلی رویکردهای مبتنی بر جوامع محلی و ساز و کارهای عادلانه برای مدیریت منابع طبیعی و برقراری توازن بین مسائل توسعه‌ای و مسائلی که پایداری زیست محیطی را دربر می گیرد.
بخش اعظم بودجه بر

ای نوآوری های مربوط به محیط زیست توسط 2 پشتوانه ی مالی ثابت تامین می شوند: صندوق تسهیلات جهانی محیط زیست و صندوق چندجانبه برای نهادینه کردن قطع نامه مونترال درباره ی مواد مخرب لایه ی اوزون. UNDP همچنین از پشتوانه های مالی اصلی خود برای دخالت استراتژیک در شاخه های مختلف برنامه ی انرژی و محیط زیست استفاده می کند. این راه کارها برای بررسی سیاست ها و مسائل غیر معمول تنظیم شده اند.

کلمات کلیدی :