پروژه دانشجویی مقاله ارزشیابی شخصیت کودکان در pdf دارای 126 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله ارزشیابی شخصیت کودکان در pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه پروژه دانشجویی مقاله ارزشیابی شخصیت کودکان در pdf
فصل اول
مقدمه
بیان مسئله
اهداف پژوهش
اهمیت پژوهش
فرضیه
دلایل ارائه فرضیه
متغیرهای تحقیق
سایر فرضیهها
تعریف واژهها
الف- تعریف نظری
ب- تعریف عملی
1- تحول شناختی (رشدشناختی)
2- تست آدمک رنگی
فصل دوم
اولین وسیله آموزش:
نقاشی چیست؟
بررسی دیدگاههای مختلف راجع به نقاشی
1- دیدگاه تکاملی: (نقاشی به مثابه بازی)
2- دیدگاه پیاژه
مراحل رشد از نظر پیاژه
الف - مرحله حسی - حرکتی
ب- مرحله پیش عملیاتی
ج- مرحله عملیاتی عینی
د- مرحله عملیات صوری
3- دیدگاه روانکاوی
سوابق تحقیق
پژوهش در مورد نقاشی
نقاشیهای فرافکنی
نقاشی سالم
عوامل مؤثر در بیان نقاشی کودکان
تفاوتهای خلقی در کودکان
میزان فعال بودن
تحریکپذیری
بازداری و ترس
تفاوتهای پسران و دختران
تکامل چهرهنگاری
مراحل تحول شناختی
شکل آدم
بکارگیری رنگ در نقاشی
منشاء اهمیت رنگ
فصل سوم
طرح مسأله
ابزار پژوهش
تست آدمک رنگی
جامعه آماری
نمونه آماری
روش نمونهگیری
روش آماری
روش اجرا
قابلیت اعتماد و اعتبار آزمون ترسیم آدمک
فصل چهارم
توصیف اطلاعات
فصل پنجم
بحث و نتیجه‌گیری
مزایای ابزارهای گردآوری اطلاعات
محدودیتهای خارج از کنترل پژوهشگر
پیشنهادات
منابع
ضمائم
بخشی از منابع و مراجع پروژه پروژه دانشجویی مقاله ارزشیابی شخصیت کودکان در pdf
1- دادستان، پریرخ، ارزشیابی شخصیت کودکان، انتشارات رشد، چاپ 1374
2- سیف نراقی، مریم، نادری، عزتالله، راهنمای فراهمسازی طرح تحقیق، دفتر تحقیقات و انتشارات بدر، چاپ دوم، 1371
3- سیف نراقی، مریم، مترجم سیدی، حسین، کودک و نقاشی مجموعه مقالات، انتشارات تهران، چاپ 1368
4- میرزابیگی، علی، نقش هنر در آموزش و پرورش بهداشت روانی کودکان تهران، انتشارات مدرس، سال 1370
5- داداشزاده، کاوه، نقاشی و نوشته‌های کودکان، انتشارات کوتنبرگ، چاپ اول، 1373
6- بهرامی، هادی، کاربرد بالینی و تشخیصی آزمونهای فرافکنی شخصیت، انتشارات دانا، 1372
7- ویکسلر توماس جی - دی، مترجم مخبر، عباس، مقدمه‌ای بر روانشناسی نقاشی کودکان، تهران، چاپ اول، انتشارات طرح نو، 1370
8- هنری ماسن، پاول، مترجم یاسائی، مهشید، رشد شخصیت کودک، چاپ دهم، 1368، اپ سعدی
9- دادستان، منصور، کاربرد تست ترسیم خانواده در کلینیک ل-کرمن-ژوزف، 1371
9- گراث، گری، مترجم پاشا شریفی، حسن نیکجو، محمدرضا (راهنمای سنجش روانی)، انتشارات رشد، چاپ اول، 1374
10- گنجی، حمزه، تفاوتهای فردی، انتشارات پیام نور، 1375
11- دکتر لوشر، ماکس، مترجم ابیزاده، ویدا، روانشناسی رنگها متن کامل، چاپ هشتم، 1374
12- جیمز، دبلیو، وند رزند، مترجم گنجی حمزه، روانشناسی کودک
13- اولیور فراری، آنا، مترجم صرافان، عبدالرضا، نقاشی کودکان و مفاهیم آن، انتشارات دستان، 1371
14- پیاژه، ژان، بران هلور، مترجم پورباقر، ایرج، انتشارات دانشگاه سپاهیان انقلاب اسلامی، انتشارات طوس، 1355
15- دلاور، علی، روشهای آماری در روانشناسی و علوم تربیتی، انتشارات دانشگاه پیام نور، چاپ ششم، اردیبهشت 1373
16- D:Ross and Parke – child psychology a contemorary, 1999, Fiftheaition
اولین وسیله آموزش:
راهها و وسایل پرورش کودک فراوان است یکی از آنها که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد ولی قبل از هر وسیله بیش از هر چیز دیگر میتواند به آموزش کودک کمک نماید (نقاشی) است. رنگ و تصویر بیش از هر چیز دیگر ذهن را متوجه خود می‌کند و در عین حال وسیلهای است که بچه قبل از هر چیز میتواند به خلق آن بپردازد. برای درک رنگ و تصویر کافی است چشم، ببیند و برای خلق آن کافی است که بچه دست در رنگ کند و آن را بر دیوار یا روی هر چه که دم دستش باشد حتی بر سر و صورت و لباس خود بمالد
اگر نقاشی عمیقترین وسیله آموزش کودک نباشد میتوان گفت یکی از مهمترین و اولین وسیله آموزش و پرورش اوست و با این وجود در نظام آموزشی کشور ما به خصوص در دوره ابتدایی کمتر از هر چیز دیگر به آن توجه میشود و اگر بخواهیم استدلال کنیم که نقاشی در تمام مرحلههای زندگی حتی در سنهای بالا میتواند وسیله مؤثری برای اعتلای انسان باشد و به جرأت میتوان گفت که برای تربیت روانی و تکامل فکری بچه وسیله مؤثری است منتها باید مانند هر علم یا فن دیگر راه استفاده از آن را بدانیم (داداشزاده، 1373، ص 17)
نقاشی چیست؟
نقاشی فعالیتی است که از تحول شناختی، عاطفی، اجتماعی تأثیر میپذیرد و عبارت است از منعکس کردن زمینه ذهنی فرد بر روی یک زمینه خارج از ذهن به کمک وسایلی مانند مواد، قلم، آب دهان، انگشت و …
در پرتو نقاشی کودکان آثاری پدید میآورند که با بررسی آنها پدر و مادر، مربیان، معلمان و پزشکان میتوانند به سرعت به اندیشهای درباره تحول روانشناختی و ماهیت مشکلات احتمالی آنان دست یابند (دادستان، منصور، 1371، ص 1)
بررسی دیدگاههای مختلف راجع به نقاشی:
1- دیدگاه تکاملی: (نقاشی به مثابه بازی)
یکی از نظریههای مربوط به بازی این است که انسانها ذاتاً فعالند و بازی یکی از شیوههای تخلیه انرژی هیجانی ما افراد است. این نظریه تبیین قابل قبولی برای نقاشی عرضه نمی‌کند. زیرا نقاشی عموماً مستلزم صرف کمترین انرژی است یکی دیگر از نظریههای زیستشناختی اولیه بازی، نظریه (بازپیدایی) است که میگوید بازی و نقاشی تمرین آن فعالیتهای غریزی است که برای اجداد ما هم بوده است، مثلاً پسر خردسالیکه تصاویری از سربازان جنگ رسم می‌کند تکانههای پرخاشگری ابتدایی را تخلیه می‌کند (وسیکلر، ترجمه مخبر، 1370، ص 83-82)
2- دیدگاه پیاژه
پیاژه نقاشی را به عنوان ابزاری برای نظریه خود درباره تکامل بازنمایی جهان توسط کودکان به کار گرفته است. از دیدگاه پیاژه نقاشی، چیزی حد فاصل میان، بازی و تصویر ذهنی است به نظر پیاژه بعضی از نقاشیهای کودکان از این کیفیت بازی برخوردار است که فقط به خاطر خودش انجام می‌گیرد و فرصتهایی برای جذب فراهم میسازد. لذا پیاژه، خطخطی کردنهای کودکان بسیار خردسال را صرفاً بازی قلمداد می‌کند. پیاژه اغلب نقاشی را به عنوان سایر شکلهای بازی کوشش به منظور بازنمائی دنیای واقعی نیز به کار میآورد. بنابراین وجوه مشترک آن با پیدایش تصاویر ذهنی بسیار زید است (وسیکلر. ترجمه مخبر، 1370، ص 85-83)
ژان پیاژه پرنفوذترین روانشناس رشد در قرن بیستم بود از سال 1960 به بعد تا حدود زیادی به دلیل کارهای نظری و تجربی وی، موضوع شناخت در رشد کودک از موضوعات عمده بوده است. پیاژه در سال 1980 در سن 84 سالگی درگذشت در طول زندگیش مشاهدات بسیار دقیق از فعالیتهای خود به خودی شیرخوارگان و کودکان انجام داده است آزمونهای بدیعی درباره تواناییهای شناختی کودکان کرده است و مسائلی را برای هزاران کودک و نوجوان ارائه کرده است (هنری ماوسن، پاول، 1368، ص 262)
مراحل رشد از نظر پیاژه:
الف - مرحله حسی - حرکتی
در دوران مرحله حسی و حرکتی، رشد شناختی، براساس اعمال حسی و حرکتی قرار دارد. کودک با شروع اعمالی که در درجه اول پاسخهای انعکاسی هستند شش مرحله فرعی را میگذراند که در این 6 مرحله اعمال هدفدار مرتباً مشهودتر می‌شوند. کودک در آخرین مرحله فرعی دوران (حسی - حرکتی) بازنماییهای ذهنی تشکیل می‌دهد. میتواند اعمال گذشته دیگران را تقلید کند و از طریق ترکیب ذهنی دانش و طرحوارههای بدست آمده قبلی، راههای جدید برای حل مشکلات طرحریزی کند. در طول دوران کوتاهی بین (18) ماهگی تا (2) سالگی «کودک خود را از صورت موجودی که تقریباً به تمامی وابسته به انعکاس و سایر ابزارهای ارثی است به صورت انسانی درمیآورد که قادر به تفکر نهادی است.»
ب- مرحله پیش عملیاتی:
دخل و تصرف در نمادها از جمله در کلمات از خصوصیات عمده پیش عملیاتی است این پدیده تقلید با تأخیر عملی که در گذشته انجام شده است و در بازیهای خیالی و بازی کردن نقش دیگران آشکار است. پیاژه (1951) کودک 2 ساله از پرسشهای بلند پسری که روز قبل شاهد آن بوده است تقلید کند این کودک به هنگام بازی چیزی را به جای چیز دیگر بکار برد (نمادسازی) ممکن است از جعبهای به عنوان تخت، میز، صندلی، ماشین، هواپیما یا کالسکه بچه استفاده کند. او همچنین اسباببازیها را به عنوان نمادی از آنها به کار برد و خود نیز در بازیها نقشهائی را به عهده گیرد
ج- مرحله عملیاتی عینی:
کودکانی که در جوامع صنعتی آمریکای شمالی و اروپا بزرگ می‌شوند بین سنین 6 و 8 سالگی وارد مرحله عینی می‌شوند. کودکان کشورهای عقبمانده یا در حال رشد و آنهائی که در محیطهای بسیار دورافتاده زندگی می‌کنند احتمالاً دیرتر وارد این مرحله می‌شوند. رسیدن به مرحله عملیات عینی به این معناست که فرد بتواند عملیات ذهنی انجام دهد که قابل تغییر و کاملاً برگشتپذیر باشد کودکان در این سن قواعد منطقی و اساسی معینی را درک می‌کنند (پیاژه به آن گروهبندی میگوید) و بنابراین میتوانند از راههایی به طور منطقی و کمی استدلال کنند که در مرحله (پیش عملیاتی) چنین چیزی مشهود شود. کودکانی که در مرحله ارزیابی پدیدهها عینی باشند آنان همچنین میتوانند (تمرکززدائی) کنند به این معنا که به طور همزمان به جنبههای مختلف یک شیء یا پدیده توجه کنند و ارتباط بین ابعاد مختلف را درک کنند
د- مرحله عملیات صوری:
در پیشرفتهترین مرحله رشد شناختی که تقریباً از 12 سالگی آغاز میشود و تا بزرگسالی ادامه مییابد محدودیتهای مرحله‌ی عملیات عینی برطرف میشود فرد برای حل مسائل از راهبردها و عملیات عینی به مراتب متنوعتر و گستردهتری استفاده می‌کند. فرد در این مرحله از لحاظ تفکر و استدلال انعطافپذیر و ماهرتر میشود و میتواند چیزها را از دیدگاههای مختلف ببیند تفکر نوجوانان پیچیدهتر و دامنه تواناییهای ذهنی آنان به مراتب گستردهتر است
یکی از قابل توجهترین خصوصیات این مرحله این است که کودک میتواند علاوه بر مسائل فرضی در مقابل آنچه احتمال می‌رود استدلال کند و به احتمالات نیز به اندازه واقعیات موجود بیندیشد کودکی در مرحله عملیات عینی قرار دارد، به طور ذهنی در اشیا و پدیدهها دخل و تصرف می‌کند کودک در مرحله عملیات صوری میتواند در موقعیتهای فرضی دخل و تصرف کند. مثلاً: کودک بزرگتری که با این سوال روبرو میشود (اگر همه مریخیها پایشان زرد باشد آیا این موجود هم که پای زرد دارد مریخی است) به نتیجه‌گیری منطقی خواهد رسید کودک 7 ساله به دشواری میتواند درباره پدیدههای نامحتمل و غیرممکن استدلال کند و احتمالاً خواهد گفت «نمیدانم» (آیا هیچ موجودی پای زرد دارد)
یکی دیگر از نشانههای حل مسأله در مرحله عملیات صوری جستجوی سیستماتیک برای راهحل است. جوانی که با مشکل تازهای روبهرو میشود میکوشد تا همه راههای اجتماعی برای حل آن را در نظر داشته باشد و به دقت منطق و کارائی هر یک از راهها را امتحان می‌کند و وقتی که تصمیم می‌گیرد به جائی برود نمیتواند به طور ذهنی همه مسیرهای احتمالی را بررسی کند و به طور سیستماتیک ارزیابی کند و ببیند که کدام مسیر، امنترین، کوتاهترین و سریعترین مسیر است. (هرچند ممکن است این توانش خود را همیشه بکار نبندد)
عملیات ذهنی در تفکر عملیات صوری در قالب عملیاتی در رده بالاتر سازمان یافته است. عملیات ردهبالا راهنمایی هستند برای به کار بستن قواعد انتزاعی در حل مجموعه از مسائل مثلاً: کودکانی که در مرحله عملیات عینی هستند. به هنگام برخورد با این سوال که (اگر عدد 30 را از دو برابرش کم کنیم چه رقمی به دست میآید؟) متوسل به ضرب و منها میشود تا بالاخره بتوانند جواب درستی را پیدا کنند ولی نوجوان این اعمال ضرب و منها را در هم ترکیب می‌کند و آن را به صورت عملیات پیچیدهتری درمیآورد و این معادله جبری را حل می‌کند (30-x2 = x) و به سرعت عدد 30 را پیدا می‌کند. (ماسن پاول هنری، 1368، ص 276-267)
3- دیدگاه روانکاوی:
نظریه پایهای غالب در رهیافتهای بالینی فرافکنی نسبت به نقاشی کودکان دیدگاه (روانکاوی) است نظریه روانکاوی از کار بالینی (زیگموند فروید) سرچشمه گرفته است و بعدها در آن تجدیدنظر صورت گرفته است. هسته اصلی این نظریه بخش ناخودآگاه ذهن به عنوان منشاء غرایز جنسی و پرخاشگری، به نظر فروید این سائقهای غریزی پدیدآورنده امیال و تکانههای غالباً تهدیدکننده غیرقابل قبول است که از حوزه (خودآگاه ذهن) پنهان گذاشته می‌شوند. هرچند امیال مستقیماً در دسترس ضمیر خودآگاه قرار ندارند اما بر رفتار انسان تأثیرمیگذارند و خود را به شکلهای دیگر یا به صورتی پوشیده آشکار میسازند. در مورد انگیزههای نقاشی کودکان یکی از جنبههای مهم نظریه روانکاوی این اندیشه است که میان امیال و احساسات ناخودآگاه حتی به صورت پوشیده در یک نقاشی دریچه اطمینانی است که امکان تخلیه بیزیان احساسات و پالایش (تصعید) عواطف سرکوب شده فراهم میسازند (وسیکلر، ترجمه مخبر، 1370، ص 88-86)
بعضی از صاحبنظران معتقدند که بازخورد ناشی از نقاشی به ویژه در مورد کودکان خردسال که نخستین قدمها را در نقاشی برمیدارند با رضایت خاطر همراه باشد (گلوک)[1] کودکان لذت حرکتی و لذت بصری را میتوانند از طریق نقاشی به دست آورند و عده دیگر از صاحبنظران توافقی دارند که کودکان به این دلیل نقاشی میکشند که تولید تصویر را فعالیتی ارضاکننده مییابند به ویژه تصاویری که علائق و تجارب تنها را به طور نمادین بیان می‌کنند (وسیکلر، ترجمه مخبر، 1370)
سوابق تحقیق:
در نیمه اول قرن بیستم چنین تصور میشد که آزمون آدمک یک آزمون منحصراً مربوط به هوش بوده و عوامل فرهنگی یا تشخیصی در آن تأثیری ندارند. تحقیقات متعدد بعدی نشان دادند که گرچه مراحل رشد ترسیم آدمک در نزد تمام ملل یکسان است لکن سایر ویژگیهای ترسیم آدمک از فردی به فرد دیگر و از جامعهای به جامعه دیگر فرق می‌کند (آدا آبراهام)[2] که مجموعه تحقیقات مختلفی را که تا سال (1977) در مورد ترسیم آدمک انجام شده است در کتابی تحت عنوان نقاشی یک شخص جمعآوری کرده است. مدعی است که بهتر است بعد از این ما ترسیم آدم را یک ملاک سنجش شخصیت تلقی کنیم نه هوش
به نظر او توان فرافکنی ترسیم آدمک به حدی است که گاه نیروهای شناختی فرد را تحتالشعاع خود قرار می‌دهد و از اینرو بازده کارکرد هوش فرد نوسان پیدا می‌کند (بهرامی، هادی، 1372، ص 275)
پژوهش در مورد نقاشی:
بسیاری از روانشناسان از مدتها قبل بر این عقیده بودهاند که همه افراد خواه تعلیم دیده باشند یا نباشند به هنگام کشیدن یا رنگ کردن یک تصویر ناخودآگاه شمهای از وضعیت عاطفی خود را بیان می‌کنند. سیمون[3] در سال 1876 ضمن پژوهش درباره (تخیل دیوانگی) وجود نوعی رابطه میان نقاشیها و نشانههای رفتاری بیماران شدیداً آشفته مورد توجه قرار داد (گودیناف)[4]، در سال (1926) عمدتا به سنجش هوش از طریق نقاشی میپردازد و خاطرنشان می‌کند تحلیل نقاشی کودکان برای ارزیابی عاطفی آنها بکار میآید. آزمون: خانه/ درخت/ آدم، توسط بوک[5]، تدوین شد او این نظریه را مطرح کرد که شخص علاوه بر مفهومی که به تصویر انسان می‌دهد برای خانه و درخت نیز معنایی قایل است (جولس[6]) (1971) در آزمون (Htp) از کودک خواسته میشود که یک خانه، درخت و یک انسان بکشد که هر یک از آنها به عنوان نماد بعضی از جنبههای عاطفی مهم زندگی و تجربه کودک محسوب میشود خانه میتواند نماد بدن کودک و آغوش مادر باشد. درخت: احتمالاً بازتاب احساسات نسبتاً عمیقتر کودکان درباره خودشان است، و تصویر انسان: منعکسکننده دیدگاه خودآگاه کودکان درباره خودشان و مناسبات آنها به بقیه جهان است
کان مکاوور یک آزمون نقاشی به نام کشیدن یک شخص (DAP) را در سال 1949 طراحی کرد. در این آزمون یک صفحه کاغذ (A4) با یک مداد نرم و پاککن در اختیار آزمودنی قرار می‌گیرد و از او خواسته میشود که تصویر یک شخص را بکش هنگامی که کشیدن این نقاشی به پایان رسید یک صفحه کاغذ سفید دیگر به آزمودنی داده میشود و از او خواسته میشود جنس مخالف تصویر قبلی را بکش (مک اوور) معتقد بود که کودک در نقاشیهایش ذهنیات خود را فرافکنی می‌کند. ولی نقاشیها را بیان جنبههایی از شخصیت میداند که دائمیتر و پایدارتر از حالات عاطفی گذراست و چهرهای که اول آزمودنی میکشد منعکسکننده همانندسازی نقش جنسی اوست
الیزابت کوپنیز در سال 1968 رویکرد بسیار متفاوتی از جنبههای عاطفی بیان نقاشی ارائه می‌دهد وی براساس نظریه روابط بین فردی (سالیوان) کار خود را بر این فرض بنیان مینهد که نقاشی چهره انسان در درجه اول بازتابی از سطح تکامل و مناسبات بین فردی کودک یعنی نگرش او نسبت به خودش و اشخاص مهم دیگر در زندگی اوست. به نظر (کوپینز) نقاشی بیش از آنکه نمایشگر خصوصیات شخصیتی پایدار باشد بازتابی از حالات عاطفی جاری است. وی برخلاف مکاوور از هر کودک یک نقاشی میگرفت وی با استفاده ازکار مکاوور شاخص عاطفی را در نقاشی کودکان تعیین می‌کند که غالباً در نقاشی کودکان پریشان بیش از کودک بهنجار دیده میشود
نقاشیهای فرافکنی:
کوشش برای شناخت افراد براساس تفسیرهایی که از جهان به عمل میآورند تاریخی طولانی و اغلب قابل احترام دارد. در بخشهایی از اروپا نیشادهای هندو، مفهوم سه تفسیر مختلف که توسط سه نفر متفاوت درباره یک معلم روحانی ارائه شده بود مورد بحث قرار گرفته است. از سخنان دانشمندان یونانی نیز شنوندگان مختلف برحسب نیازهای شخصی و انتظارهایشان تفسیرهای متفاوتی به عمل میآورند. به همین ترتیب تفسیرهایی که معمولا‌ً از آثار هنری به عمل میآید. بیانگر ویژگیهای هنرمند و آنچه که آفریده است تلقی میشود
چنانکه همر[7] (1958) اظهار میدارد هنگامی که هنرمند تصویر را نقاشی می‌کند او دو چیز میکشد، خودش و مدل را. اگرچه روشهای شهودی تفسیر نقاشیها تاریخی طولانی دارد و به قرنها پیش بازمیگردد. رویکرد تجربی در این مورد تنها در (30) یا (40) سال گذشته رواج یافته است. تفسیر نقاشیها (و به طور کلی آزمونهای فرافکن) عمدتاً به نظریه روان تحلیلگری مبتنی است. یکی از فرضهای این شیوه آن است که بسیاری از جنبههای مهم شخصیت از طریق (خودسنجی) هشیارانه به دست نمیآید و لذا پرسشنامه ها برای این منظور ارزش محدودتری دارند. برای به دست آوردن تصویر دقیق از جهان درونی شخص باید راهی انتخاب شود که از مقاومتها و دفاعهای ناهشیار پیشگیری میشود. بنابراین از دیدگاه روان تحلیلگری یک رویکرد غیرمستقیم مانند استفاده از نقاشیهای فرافکنی، امری اساسی است. فرد از طریق خلق آثار سمبلیک، مضمونها و پویائیها و نگرشهای مهمی را که به تصویر میکشد، نظریه روان تحلیلگری هم چنین فرض می‌کند که نه تنها بیان سمبلیک امکانپذیر است. بلکه ادراکها و پاسخهای فرد به جهان خود نیز عملاً براساس ویژگیها و نیروهای درونی تعیین می‌شوند وقتی از شخص خواسته میشود که یک محرک بدون ساخت را تفسیر کند جلوههای این پویاییهای درونی که در مورد هر فرد، ویژگیهای خاص خود را دارد به احتمال زیاد به وقوع میپیوندد. چنانکه همین امر هنگام که شخص روی یک برگ کاغذ سفید نقاشی می‌کند نیز جلوهگر میشود. این فرافکنی جنبههای درونی به احتمال زیاد تصورهای ذهنی احساسات، افکار و خاطرات اضطرابانگیز را شامل میشود. شخص با برونریزی حالتهای درونی بر جهان خارج بین خود و تصورهای ذهنی اضطرابانگیز، حصاری میکشد و بدین ترتیب موقتاً اضطراب را کاهش می‌دهد. مهم این فرافکنیها بالقوه میتواند زمینهها، تعارضها و پویائیهای درونی شخص را آشکار سازد
سوابق تاریخی نخستین تدوین رسمی نقاشی فرافکنی، آزمون (نقاشی آدمک) توسط گودیناف 1926 بود اولین آزمون را تنها برای برآورد توانائیهای شناختی کودک آنگونه که در کیفیت نقاشی او انعکاس پیدا می‌کند بکار میبرد. وی چنین فرض کرد که دقت و تعداد جزئیات محتوای نقاشی سطح رشدیافتگی ذهنی کودک را نشان می‌دهد. برای اجزای مختلف بدن کیفیت خطوط و اتصالها نمره داده میشود. گرچه این آزمون برای کودکان (3 سال) تمام تا 15 سال و 11 ماهه بکار رفته است
تحقیق نشان داده است که برای کودکان 3 تا 10 سال تمام از دقت بیشتری برخوردار است. در سال 1963 هریس با افزودن دو فرم جدید روش نمرهگذاری مفصلتر و هنجاریابی گستردهتر برای آزمون نقاشی آدمک در آن تجدیدنظر به عمل آورد. او نه تنها تصویر مرد بلکه تصویر زن و تصویر خود آزمودنی را نیز پیشنهاد کرد نظام نمرهگذاری جدید گسترش یافته مشتمل است بر (73) ماده نمرهگذاری برای تصویر مرد در مقایسه با 51 ماده گودیناف. 71 ماده: برای تصویر زن و یک مقیاس کیفی 12 نقطهای که در آنان (1) نشانگر پایینترین کیفیت و (12) نشاندهنده بالاترین کیفیت است برای ترسیم تصویر خود هیچگونه ارزش نمرهگذاری وجود نداشت. آزمون در مورد (2975 دختر و پسر از گروههای سنی (5 تا 15 سال) و از هر گروه سنی (75) نفر هنجاریابی شدند تا به امروز آزمون فرم گودیناف هریس از نظر روانسنجی دقیقترین فرم تفسیر نقاشیهای فرافکن بوده است. آزمون نقاشی آدمک مکاوور نقاشیهای فرافکنی را که از سنجش شناختی فراتر بود و در جهت تفسیر شخصیت گسترش داد. او بر مبنای مشاهدههای بالینی و قضاوتهای مشهودی فرضیههایی را تدوین کرد. برای مثال او چنین اندیشید که اندازههای تصویرها با سطح اعتماد به نفس رابطه دارد و قراردادهای تصویر در حاشیه کاغذ انعکاسی از خلق و جهتیابی اجتماعی آزمودنی است در مرحله اجرای آزمون یک برگ کاغذ سفید به مراجعان داده و به آنها گفته میشود تصویر یک آدم را بکشید اغلب در مرحله وارسی نیز توصیه میشود که در آن آزمودنی به پرسشهای خاصی درباره تصویرهائی که کشیده اشت پاسخ می‌دهد. مانند اینکه خلق و وضع روانی آنها چگونه است علاقهشان چیست؟ و چه چیزهائی آنها را خشمگین می‌کند. کوپنیز (1986-1968) جنبههای رشدی و شخصیتی نقاشیهای انسان را از طریق تدوین نظامهای نمرهگذاری عینی برای سطح رشدی شاخصهای هیجانی گسترش داد
در حال حاضر متداولترین نوع نقاشیهای فرافکنی آزمون نقاشی آدم (DAP) است که در اصل توسط مکاوور تدوین شد. اما عموماً توسط همر (1958)، اوربان (1963) و کوپنیز (1984-1968) گسترش یافت. در موقعیتهای بالینی، نظامهای کمی، نمرهگذاری رسمی، برای افسردگی، تکانشگری یا تحول رشدی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. متخصصان بالینی به احتمال زیاد از قضاوتهای شهودی، مبتنی بر تجربههای بالینی و همسانی مفروض بین ویژگیهای نقاشی مراجع و محیط بیرونی وی استفاده می‌کنند
اما معدودی از این تفسیرها به تحقیقاتی معتبر و روا استوارند با توجه به فقدان هرگونه روش اجرا نمرهگذاری یا تفسیر یکنواخت و همچنین تنوع و غنای خود نقاشیها تغییر عمده در این رویکرد شهود در آینده نزدیک نامحتمل است (مارنان، مترجم پاشائی، ص 252-247)
نقاشی سالم
کلمات کلیدی :
»
نظر
