پروژه دانشجویی مقاله آیین دوست یابی در اسلام در pdf
پروژه دانشجویی مقاله آیین دوست یابی در اسلام در pdf دارای 42 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله آیین دوست یابی در اسلام در pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه پروژه دانشجویی مقاله آیین دوست یابی در اسلام در pdf
مقدمه
تعریف دوستی
دوستی یعنی چه؟
نیاز انسان به دوست
فصل اوّل : کلیات دوستی
الف: همرنگ وهماهنگ بودن
ب: انواع دوستی
ج: مراتب ومرز دوستی
د: معیار دوستی
فصل دوّم : عوامل دوستی
الف : خوش خویی
ب:راستگویی و درستکاری
ج: ایمان
فصل سوّم : راههای استحکام دوستی
الف : صمیمیّت
ب : خیر خواهی و دل سوزی
ج : پایداری در رفاقت
د : دوری از انتقام
و : وفای به عهد
ز: شاد کردن قلب دوست
ر: پوشاندن سرّ دوست
ذ : هدیه دادن
م : تواضع
فصل چهارم : عوامل گسستگی
الف: خیانت
ب : جدال
ج : چاپلوسی
د : خود بینی
منابع و ماخذ
بخشی از منابع و مراجع پروژه پروژه دانشجویی مقاله آیین دوست یابی در اسلام در pdf
آئین دوست یابی در اسلام / محمد الحیدری / انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی
رفیق شناسی / ابراهیم خرمی مشکانی / انتشارات مرسل
ائین دوستی / غلام رضا بهرامی / انتشارات انتظار سبز
تنبیه النواطرو نزهه النواظر/ابن الحسین ورام ابی فراس 912/ انتشارات فقیه
دوستی در قرآن و حدیث / محمد محمدی ری شهری / موسسه فرهنگی دار الحدیث
پند جاوید
مقدمه
تعریف دوستی
دوستی عبارت است از پیدا شدن یک نوع ارتباط خاص که در مقاطع مختلف و یا در زمانی خاص میان افراد پیدا می شود
برخی دیگر معتقدند که دوستی یک نوع قرارداد اخلاقی است که با انگیزه های خاص دنیوی واخروی بین افراد بوجود می آید
(غلامرضا،بهرامی،آیین دوستی،ص19)
دوستی یعنی چه؟
در کتاب محجه البیضاء دوستی چنین تعریف شده : دوستی یعنی همنشینی ، معاشرت گفتگوی انسان با افرادی که به آنها علاقه ومحبت دارد. زیرا با غیر دوست معمولا کسی قصد معاشرت ندارد این دوستی وارادت ومحبت یا لذاته است ویا مجازی و واسطه ای است که انسان بوسیله آن به دوست حقیقی برسد
(غلامرضا،بهرامی،آیین دوستی،ص20)
نیاز انسان به دوست
یکی از مهمترین عوامل در ساختن شخصیت انسان دوستی و معاشرت است این عامل از چنان اهمیتی برخوردار است که اسلام فرموده
المرءُ علی دینِ خلیله فَلْیَنْظُرْ اَحَدُکُمْ مَنْ یُخالِلْ
آدمی بر دین وروش همنشین خود است پس باید ببینید با چه کسی دوست می شود
(بحار الانوار،ج74)
ابن مسکویه دانشمند مشهور اسلامی واستاد بوعلی سینا گوید: تمام سعادت انسان نزد دیگران و دوستان یافت می شود. سعادتمند کسی است که دوستان واقعی برای خود آورد و در دوستی با آنان از هیچ فداکاری و از خود گذشتگی دریغ ننماید تا هم او از آنان فضائل اخلاقی کسب کند وهم آنان از وی بهره اخلاقی برگیرند
(غلامرضا،بهرامی،آیین دوستی،ص30)
تو اوّل بگو با کیان زیستی پس آنگه بگویم که تو کیستی
لرد آویبری، دانشمند جامه شناس معروف، در کتاب خود ـ سعادت وسلامت ـ گفته است: یافتن دوست خوب به آسانی میّسر نیست واگر برای کسی چنین دوستی فراهم شد. باید گفت که او به گنجی بسیار گرانبها دست یافته وشایسته وسزاوار است که از وجود چنین دوستی به نیکوترین وجه بهرمند شود
حضرت رسول« صلی الله علیه وآله » می فرماید:کسی که برای خود راهنما و پیشگامی نداشته باشد داخل بهشت نمی شود از آن حضرت پرسیدند: ای پیامبر خدا آیا برای همه ما راهنما پیشگام لازم است ؟ فرمود: آری راهنما وپیشگام هر فرد دوستی است که دوستیش در راه خدا وبرای خطر خدا باشد
(محمّد،الحیدری،آیین دوستیابی در اسلام،ص17)
ارسطو می گوید :« انسان نیازمند است به دوست خوب در خوش وقتی و بد حالی ،زیرا که در حال خوش مؤانست و مصاحبت خواهد و زمانی که بد حال وگرفتار است معاونت جوید.»
انسانها به یکدیگر نیازمندند، این نیازها ورفع نیازها خود سبب توسعه زندگی اجتماعی و در نتیجه ایجاد رابطه و دوستی بین انسانها می شود وبه این جهت است که اسلام پیروان خود رابه داشتن دوستان خوب ترغیب نموده است. از جمله
قال رسول الله« صلی الله علیه وآله » الجلیسُ الصالِحُ خَیْرٌ مِن الوحدَهِ والوحدهُ خَیْرٌ مِن جَلیسِِ السُوءِ
دوست صالح و خوب بهتر از تنها یی است و تنهایی از دوست بد بهتر است
(آثار الصادقین ج2 ص268)
خواهی که بود همه مرادت حاصل از دوست نباید که باشی غافل
چون هست مدار عیش عالم به رفیق رو صحبت یاری بطلب صافی دل
(ابراهیم،خرمّی مشگانی، رفیق شناسی ص 12)
فصل اوّل : کلیات دوستی
الف: همرنگ وهماهنگ بودن
دوستان هر کس ،مبنای قضاوت دیگران نسبت به اخلاق و شخصیت وافکار او است. بعلاوه ، تأثیرپذیری انسان از دوستان ،درسنین مختلف،چه کودکی ،چه جوانی وچه حتی میانسالی ، بسیار است .از این رو دقّت در گزینش « دوست موافق» ،به سلامت اخلاقی و رفتاری انسان کمک می کند. به فرموده حضرت علی(ع)
« الصاحِب کالرقعه فاتخذه مشاکلاً»؛
دوست، همچون وصله جامه است ،پس آنرا هم شکل و همسان با خودت برگزین
(شرح نهج البلاغه،ابن ابی الحدید،ج20،کلام546)
ارتباط قلبی و درونی میان انسانها ،به پیوندهای اجتماعی وبیرونی می انجامد. روابط اجتماعی هم ،در روحیات واخلاق افراد، اثر می گذارد. بنابرین ، آنان که به تعالی فکر وسلامت اخلاق وتهذیب نفس وتکامل خصیت خویش علاقه مندند ، ناگزیر باید در انتخاب دوست ،« معیارهای مکتبی» را لحاظ کنند و به آنچه از دوست « می گیرند» اهتمام ورزند. اینکه گفته اند
تو اوّل بگو با کیان زیستی پس آنگه بگویم که تو کیستی
نشان دهنده معیار «دوستان » در ارزیابی شخصیت یک فرد است که مردم نیز آن را در داوریها و ارزیابیهای خویش به کار می گیرند
این سخن زیبای رسول (ص)،خواندنی و شنیدنی است:« مثل الجلیس الصالح مثل العطار،ان لم یعطک من عطره اصابک من ریحه و مثل الجلیس السوء مثل الیقین ان لم یحرق ثوبک اصابک من ریحه »؛ (میزان الحکمه ،ج9،ص50)
مثل همنشین شایسته وخوب ، مثل عطار است ،که اگر از عطر خوش هم به تو ندهد، ولی از وی خوش او به تو می رسد، ومثل همنشین بد ،همچون کوره پز آهنگری است که اگرلباس تو را هم (جرقّه های آتش کوره ) نسوزاند، ولی بوی کوره به تو می رسد!
این همان سروده حکمت آمیزسعدی است، در مورد گل خوشبوی در حمّام ،که در اثر همنشینی با گل ،معطّرمی شود واز«کمال همنشینی » بهره می برد،« وگرنه من همان خاکم که هستم !»
ب: انواع دوستی
روایت شده است مردی در بصره در خدمت حضرت امیر المومنین (ع) برخاست و گفت : یا امیر المومنین انواع و اصناف دوستان را برای ما بیان فرما . علی (ع) فرمود: دوستان دو دسته اند : دوستان ثابت و استوار،و دوستان آشنا و همسایه و همجوار. امّا دوستان ثابت واستوار ،آنان برای تو به منزله دل وجان وخانواده واموال تواند
اگرچنین دوستی یافتی ،پس دست بذل وبخشش به او بده ، وبا کسانی که با او یکرنگ و یکدلند، تو هم یکدل و یکرنگ باش ،و با دشمنان چنین دوستی دشمن باش واسرار او را فاش مکن، و او را یاری کن، ونیکوییهای او را منظوربدار، وهمین قدر بدان که چنین دوستانی از کیمیا نایابترند. امّا دسته دوّم، که همسایگان و همجواران وآشنایان تواند، از مجاورت با چنین دوستانی لذت ببر، واز آشنایان بهرمند شو، وبیشتر از این هم از آنان توقع مدار،و هر بذل و بخشش وتعارفی که با تو داشتند، تو نیز با زبانی خوش وچهره ای گشاده همان رفتاررا درباره آنان رعایت کن
(محمّد،الحیدری، آیین دوستیابی در اسلام،ص43)
ج: مراتب ومرز دوستی
آدمی باید در دوستی خود معتدل و میانه رو باشد ،افراط وتفریط در دوستی حتّی با افراد خوب نیز سزاور و شایسته نیست
در دوستی با رفیقت افراط مکن که ممکن است او روزی دشمنت گردد
(نهج البلاغه،فیض الاسلام،قصار 260)
امام جعفرصادق(ع) می فرمایند:« لا تَطَّلِعُ صدقَکََ إلاّ ما لَوِ اطَّلَعَ علیه عدُوَّکَ لم یَضُرُکَ، فإنَّ الصّدیقَ قَد یکونُ عدوّکَ یَوْماً مّا »
به تو نمرسد تمام رازهای خود را به دوست ورفیق خود مگو،مگر آن رازهایی که اگر دشمنت هم آنها را بداند ضرری به تو نم رسد.جه بسا دوستت روزی دشمن تو گردد
(بحار الانوار ج4 ص 177)
مولانا فیض کاشانی گوید
با دوست مگو رازی، هر چند امین باشد شاید ز برون در،دشمن به کمین باشد
چون دوست بود همدم، دم هم نبود محرم آگه بود از رازت با دل چو قرین باشد
رازی که نبی از حقّ بی دم شنود آنرا روحش نبود محرم، هر چند امین باشد
(ابراهیم،خرّمی مشگانی، رفیق شناسی، ص22)
امام صادق(ع) می فرماید:« دوستی مرز دارد و کسی که این حدود را رعایت نکند او را به کمال دوستی نسبت ندهید » انگاه می افزاید: « نخستین مرز دوستی این است که آشکار و نهانتان با دوست یکی باشد »
(بحار الانوار،ج71،ص173)
دلیلش آن است که میان دوستان هیچ چیز نباید مانع شود حتی خدایی تن نباید آنان را از همدلی باز دارد. بنابراین میان دوستان چاپلوسی ودروغ ونفاق نیست. دل و زبانشان یکی است. اگر یکی از دیگری لغزش بیند با کمال ادب به او می گوید طرف مقابل نیز با کمال ادب آن را می پذیرد
دوّمین مرز دوستی این است که « اراستگی تورا آراستگی خود و زشتی تو را از زشتی خود بداند
سوّمین مرز دوستی این است که « مال و جاه در دوستی او با تو تغییری ایجاد نکند »
چهارمین مرز دوستی این است که «تا می تواند از کمک به تو دریغ نورزد »
پنجمین مرز دوستی این است که «تو را در مشکلات و سختیها تنها نگذارد »
دوست مشمار آن که در نعمت زند لاف یاری و برادر خواندگی
دوست آن دانم که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی
یکی از اصحاب امام صادق(ع) به نام « جمیل » نقل می کند :« امام صادق به من فرمود: بهترین شما بخشندگان شمایند و بدترین شما بخیلاتان: واز جمله کارهای شایسته نیکی کردن به برادران وتلاش در راه برآوردن نیازهای آنان است. این کار بینی شیطان را به خاک می مالد و آدمی را از آتش دور می کند وبه بهشت در می آورد
آنگاه فرمود: ای جمیل! این حدیث را به گوش دوستان بزرگوار خود برسان. عرض کردم: دوستان بزرگوار من کیستند؟
فرمود: آنان که در سختی وآسایش به برادران نیکی می کنند
(بحارالانوار،ج73،ص307)
(سیّدهادی،مدرّسی،دوستی و دوستان،ص331)
د: معیار دوستی
کلمات کلیدی :
» نظر