پروژه دانشجویی مقاله در مورد اصلاحات در سازمان ملل متحد در pdf دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله در مورد اصلاحات در سازمان ملل متحد در pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه دانشجویی مقاله در مورد اصلاحات در سازمان ملل متحد در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پروژه دانشجویی مقاله در مورد اصلاحات در سازمان ملل متحد در pdf :
اصلاحات در سازمان ملل متحد
مقدمه
جنگ جهانی دوم، با حمله آلمان به لهستان در اول سپتامبر 1939 برابر با دهم شهریور 1318 شروع شد. دولتهای فرانسه و انگلیس که با لهستان قرارداد نظامی داشتند، به نفع لهستان وارد پیکارشده و به دولت آلمان اعلان جنگ دادند.
به این ترتیب در همه جبهه ها پیروزی با آلمان و متحدینش بود. نمایندگان دولتهایی که به انگلستان پناهنده شده بودند، در قصر” سنت جیمز” در لندن با صدور بیانیه ای اعلام کردند که :
“یگانه اساس صلح با دوام، همکاری ملل آزاد عالم است، در دنیایی که ترس و تعرض در آن نباشد و مردم به جان و مال خود مطمئن باشند . ما در اینجا جمع شده ایم که این منظور را در زمان جنگ و هنگام صلح تامین کنیم .”
منشور آتلانتیک
سه ماه پس از بیانیه لندن، روزولت رئیس جمهور آمریکا و چرچیل نخست وزیر انگلستان در یک ناو جنگی در اقیانوس اطلس، منشور آتلانتیک را که شامل 8 ماده است، امضا کردند.
در آذر1320 با حضور رئیس جمهور آمریکا، نخست وزیر انگلیس و سفرکبیر شوروی ، کنفرانسی در واشنگتن واقع شد. یکی از اقدامات اساسی این کنفرانس تنظیم اعلامیه ملل متحد است که در سال 1320 به امضای 26 دولت رسید ، که به آلمان اعلان جنگ داده بودند. دولت ایران هم در17 شهریور1322، الحاق خود را به اعلامیه ملل متحد اعلام کرد و به دولت آلمان اعلان جنگ داد.
اعلامیه مسکو
در پاییز همان سال نمایندگان چین، شوروی، انگلیس و آمریکا در مسکو جلسه ای تشکیل داده و اعلامیه مسکو را تهیه و امضاء کردند .
در سال 1323 ، استالین ، چرچیل، روزولت، در کرانه جنوبی، شبه جزیره کریمه با یکدیگر ملاقات کرده و از کلیه کشورهایی که علیه سازمان می جنگیدند برای تشکیل کنفرانس سانفرانسیسکو دعوت کردند . و بدین ترتیب سازمان ملل متحد 51 عضو اصلی پیدا کرد.
سرانجام در دوم آبان 1324 برابر با 24 اکتبر1945، منشور مورد بحث به تصویب تعداد دیگری از کشورها رسید و وجود سازمان ملل تحقق یافت و این روز در سراسر جهان روز ملل متحد نامیده شد.
ارکان اصلی سازمان ملل متحد
برای این سازمان شش رکن اصلی در نظر گرفته شده است.این ارکان عبارتند از:
1-مجمع عمومی.
2-شورای امنیت.
3-دبیر خانه.
4-دیوان بین المللی دادگستری.
5-شورای اقتصادی واجتماعی.
6-شورای قیمومیت.
سازمان ملل و ضرورت تجدید ساختار
سازمان ملل متحده در حالی گام در هزاره سوم نهاد که جهان درمقایسه با دوران پس از جنگ جهانی دوم، شکل دگرگونی به خود گرفته است. فروپاشی اردوگاه شرق، کشتار مسلمانان در
بوسنی و هرزگوین، اشغال کویت توسط عراق، موج تروریسم و حوادث یازده سپتامبر، جنگ آمریکا با عراق و افغانستان، انقلاب های نارنجی در اروپا، قوت گرفتن ایده جنگ تمدنها و حمله به مسلمانان در سراسر جهان و اهانت به مقدسات دینی آنان، همه و همه تاثیرات خاص خود را بر جهان بعد ازجنگ دوم جهانی گذاشته اند. در این میان به حاشیه رانده شدن سازمان ملل متحد توسط قدرت های بزرگ جهان (به خصوص ایالات متحده امریکا)، یادآور وضعیت جامعه ملل در سال های قبل از جنگ جهانی دوم است.
سازمان ملل در این سال برای نجات نسل ها از موج جنگ و خشونت تأسیس شد، اما طی این مدت در این زمینه موفقیتی به دست نیاورده است. کشورها بارها و بارها علیه یکدیگر دست به اسلحه برده اند و تنهابین سال های 1945 تا، 1989، 680 بار با هم جنگیده اند.
اوضاع کنونی، استمرار جنگ های داخلی در گوشه و کنار جهان، یکجانبه گرایی بعضی از قدرت های بزرگ و به خصوص آمریکا، توسعه اقتصادی ـ اجتماعی نامتوازن شمال و جنوب، افزایش
جمعیت، مسائل زیست محیطی، نقض فاحش و نظام مند حقوق بشر (به خصوص توسطبه اصطلاح منادیان حقوق بشر)، گسترش تروریسم، ایدز، قاچاق موادمخدر و; از جمله مخاطراتی است که سازمان ملل متحد با آن روبه روست، و اعتبار و مشروعیت این سازمان به نوبه خود موکول به تحقق شرایطی چون پرهیز از برخوردهای گزینشی و تبعیض آمیز، ترک دوگانگی در تصمیم گیرهای ها به
ویژه در اجرای تصمیم ها، پی گیری دراجرای اصول و قوانین، پرهیز از مخفی کاری در روند تصمیم گیری ها ودموکراتیک کردن واقعی امور و تمکین از قواعد و مقررات بین المللی موجود و پرهیز از یک جانبه گری است، آنچه مسلم است اینکه کشورهای غربی با استفاده از توانمندی ها، سطح مدیریت، کیفیت کارشناسان و وقوف به مسائل، خواهان افزایش نفوذ خود برای تصمیم گیری های جانبدارانه هستند. در حالی که صرفٹ با تکیه بر ایجاداتحاد جهانی در خصوص توسعه پایدار با به
کارگیری اقتدار و منابع لازم برای گسترش امنیت جهانی همه جانبه و حفظ اصول اجتماعی بر پایه تشکیل یک شورای اجتماعی ویژه و همچنین ارتقای احترام به حقوق بشر و کمک به کشورهای نیازمند می توان امیدوار به حفظ صلح، گسترش عدالت و رفاه در سطح جهان بود.
ضرورت تجدید ساختار در سازمان ملل متحد و ایجاد تحول و اصلاح در آن، بحث گسترده و پیچیده ای است. دنیای پس از جنگ سرد، مشخصه های خاص خود را دارد، و سازمان ملل نیز باید به گونه ای باشدکه به عنوان یک سازمان بین الدولی بتواند نیازها و انتظارات جهان امروز را بر آورده سازد.
یکی از مهم ترین ارکان سازمان ملل، شورای امنیت است که وظیفه مهم حفظ صلح و امنیت جهانی را بر عهده دارد. ترکیب فعلی آن نیزمطلوب اکثر کشورهای جهان نیست. به نظر می رسد به جز اعضای دائم شورای امنیت، بقیه کشورها با ترکیب فعلی این شورا موافق نباشند. گروه کاری ویژه ای که در چند سال گذشته وظیفه بررسی اصلاح کار شورای امنیت را بر عهده داشته است، به علت اختلاف نظر فاحش کشورها دراین مورد پیشرفت اندکی داشته است.
از دید جمهوری اسلامی ایران موضوع ترکیب و تعداد اعضای شورای امنیت مهم ترین بحث این گروه است و مشخصٹ جمهوری اسلامی ایران معتقد است هر نوع تغییر و اصلاح در ساختار شورای امنیت سازمان ملل متحد باید با در نظر گرفتن سهم کشورهای جهان سوم همراه باشد.
مسئله دیگری که احساس می شود نیاز به اصلاح و تجدید نظر در آن است روش تصمیم گیری در شورای امنیت است. حق وتو امتیازناعادلانه ای است که کشورهای فاتح جنگ جهانی دوم در اوایل کارسازمان ملل برای خود قائل شدند. جمهوری اسلامی ایران قویا با حق وتو که در واقع خلاف عقل، منطق و حتی مغایر با برخی از اصول منشورسازمان ملل متحد است، مخالف است.
مقوله بعدی، مجمع عمومی است که قطعا از مهم ترین و جامع ترین ارکان سازمان ملل متحد محسوب می شود، در نتیجه جایگاه و نقش مجمع عمومی باید در کلیه زمینه ها و حتی در مواردی که به نحوی باصلح و امنیت بین المللی ارتباط پیدا می کند، تقویت شود. تقویت نقش مجمع عمومی، زمانی امکان پذیر است که مسائل مهم بین المللی، چون مسائل مربوط به خلع سلاح و امنیت، توسعه و رشد اقتصادی، حقوق بشرو عملیات حفظ صلح، در این مجمع مطرح گردد و راهکارهای لازم برای مصوبات آن در نظر گرفته شود.
جمهوری اسلامی ایران بر این اعتقاد است که برای تقویت نقش مجمع، لازم است که امر نظارت توسط مجمع بر سایر ارگان های سازمان ملل تحقق یابد و این مجمع بتواند نسبت به گزارش های شورای امنیت و یا دبیر کل نظری تحلیلی و نقادانه داشته باشد.
مقوله بعدی اصلاح کار دبیر خانه می باشد که امری اجتناب ناپذیرمی باشد، از دید جمهوری اسلامی ایران، ایجاد نظم و انضباط دردبیرخانه و پرهیز از دوباره کاری ها و بروکراسی بی مورد و کاهش هزینه های اداری، لازمه ایجاد و یا داشتن یک دبیرخانه کار آمد و موثراست و اصلاحات مدیریتی و پرسنلی باید به تحقق اصل توزیع عادلانه جغرافیایی و افزایش نمایندگی کشورهای در حال توسعه در دبیرخانه کمک کند.
مورد دیگر اینکه در طرح ها و پیشنهادهایی که جهت اصلاح کارسازمان ملل مطرح می گردد، بر ادغام برخی از بخش های این سازمان مخصوصا بخش های اقتصادی و اجتماعی، تاکید گردد. از نظر جمهوری اسلامی ایران اتخاذ رهیافتی متوازن در زمینه توسعه اقتصادی؛ توسعه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست می تواند منافع همه کشورها اعم ازشمال و جنوب را تامین نماید. موضوع
توسعه و اهمیت آن را می توان اززاویه دیگری نیز دید، تقویت نقش سازمان ملل در امر توسعه یقینٹموجب ارتقا صلح و ثبات در سطوح ملی و بین المللی خواهد شد. در این تحلیل صلح و توسعه دو عنصر جدا نشدنی هستند و از این منظر است که امر توسعه برای کشورهای جهان سوم در اولویت اصلی قرار دارد.
مقوله بعدی که نیاز به باز نگری دارد، روش محاسبه تعهدات مالی کشورهای مختلف به سازمان ملل متحد است، بودجه عادی سازمان ملل باید بهبود یابد و با ظرفیت پرداخت آنها مطابقت کند تا اینکه همه دولت ها بتوانند به وظایف مالی خود پای بند باشند. دولت ایران از طرف دیگر معتقد است که اعضای دائمی شورای امنیت به ویژه امریکا تعهدتأمین مالی عملیات حفظ صلح سازمان ملل را بر عهده دارند و سهمیه این کشورها در این زمینه نباید کاهش یابد.
در حال حاضر جنگ سرد پایان یافته است معاهده منع گسترش سلاح های هسته ا
ی (ان. پی. تی.) به همان شکلی که در سال 1967شکل گرفته است و پنج قدرت هسته ای را شناسایی کرده است اعتباردائمی یافته است (هر چند کشورهایی همچون رژیم صهیونیستی، هند، پاکستان و اخیراً کره شمالی به این گروه اضافه شده اند).
تاکنون کنفرانس ها و نشست های متعددی برای بررسی تجدیدساختار شورای امنیت و سازمان ملل متحد برگزار شده است که از جمله می توان به کنفرانسی در سال 1988 در مسکو اشاره کرد که در آن بیش از100 نفر از کارشناسان کشورهای مختلف حضور داشتند. این کنفرانس در واقع به مناسبت چهلمین سالگرد تاسیس سازمان ملل متحد برگزارشد و طی آن، طرح ها و پیشنهادات کشورهای مختلف که مطالعات کارشناسی بر روی آن ها صورت گرفته بود، مطرح شد.
در همان سال میزگردی با حضور سیاستمداران، اساتید دانشگاه، محققین و دیپلمات ها از کشورهای مختلف جهان در بنیاد «استانلی» درمورد نحوه تقویت و موثر ساختن ساختار شورای امنیت و سازمان ملل تشکیل شد. مدیر موسسه استانلی در این میزگرد تصریح کرد که سازمان ملل متحد به امکانات لازم برای بهره برداری از موقعیت به وجود آمده مجهز نیست.
کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد در گزارشی که به تاریخ 82/6/17 و حدود دو هفته قبل ا
ز مذاکرات عمومی سالانه مجمع عمومی سازمان ملل منتشر کرده بود، ملل جهان را به تحکیم مجددوحدت خود پس از خلل ناشی از جنگ عراق فرا خواند و اعلام کرد تحول ریشه ای در سازمان ملل و نیز سایر ارکان بین المللی ضروری است. گزارش مذکور که درباره اجرای اعلامیه هزاره تهیه
شده دارای فصل های متعددی است و در طولانی ترین فصل آن، که به صلح وامنیت مربوط است. دبیر کل هشدار داده که ساختار امنیت بین المللی باید قادر باشد خود را با نیازهای زمان ما سازگار کند (گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد 1382/6/17 خبرگزاری دانشجویان ایران www. Isna. ir).
به هر روی در سایه تحولات بنیادین در ساختار نظام بین المللی به ویژه تغییرات ناشی از پایان جنگ سرد از جمله جا به جایی و نقش قدرت ها، اهمیت یافتن موضوعات و مفاهیم جدید و فراهم گشتن بسترهای نوین برای پذیرش مسؤولیت های متفاوت با گذشته درسازمان های بین المللی به ویژه سازمان ملل متحد، لزوم بازنگری درنقش و جایگاه و ساختار این سازمان متناسب با شرایط نوین بین المللی یکی از مسائلی است که مورد توجه قرار گرفته و تاکنون در این باره طرح ها و
مباحث متعددی ارائه شده و مجمع عمومی سازمان ملل و دبیرکل این سازمان گروه های کاری مستقلی را مأمور بررسی این امر کرده است.
سازمان ملل متحد در شرایط فعلی نیازمند تغییرات و اصطلاحات اساسی در ساختار خود می باشد تا بتواند از قالب بیش از نیم قرن پیش خود خارج شده و یا نیازهای هزاره سوم همسو و هماهنگ شود. البته اصلاحاتی که به نفع کلیه جامعه جهانی باشد و تنها نفع عده قلیلی ازکشورهای متنفذ را در بر نگیرد. به هر روی اکثر کشورهای جهان خواستار تغییر و اصلاحاتی در
سازمان ملل متحد و به خصوص شورای امنیت هستند و کشورهای قدرتمندی همچون ایالات متحده نیزخواستار اصلاحاتی در این سازمان هستند، ولی در جهت برآورده شدن منافع یک جانبه خود در این راه داد سخن داده اند.
در اینکه باید در ساختار سازمان ملل متح
د و شورای امنیت این سازمان، تغییرات اساسی ایجاد شود تا بتواند از یک سو با تغییر وتحولات 6 دهه اخیر متناسب گردد و از سوی دیگر منافع تمام کشورهای جهان را به نوعی تامین کند، جای هیچ شک و تردیدی نیست.
شورای امنیت
بیش از 60 سال پیش و پس از جنگ جهانی دوم، پیروزمندان این جنگ که جهان را به خاطر تلاش هایشان برای نجات از چنگال نازیسم و فاشیسم، مدیون خود می انگاشتند سازمان ملل متحد را با هدف حفظو پاسداری از صلح و امنیت بین المللی در سایه همکاری های نهادینه خود تأسیس کردند و در تعیین ساختار اصلی سازمان ملل متحد وترکیب آن در پی حفظ وضع موجود و نه ایجاد
وضع مطلوب بودند. شعارآنها برتری صلح بر عدالت بود. آنها جنگیده بودند تا جنگی در کار نباشدو چون براساس رهیافت قدرت، تصمیم گیری های لازم برای پی ریزی ساختار نظام آینده بین المللی صورت می گرفت، از این آزادی عمل برخوردار بودند که ساختار مورد نظر را به گونه ای طراحی و شکل بندی کنند که حافظ منافع آنها باشد. این رویکرد سبب شد که در توزیع جهانی قدرت تنها بازیگرانی عهده دار نقش اصلی شوند که در آن زمان بالاترین توان نظامی، سیاسی و سپس اقتصادی را برای راهبری نظام جدید بین المللی پس از جنگ جهانی دوم دارا بودند.
لذا مسئولیت اصلی حفظ صلح به شورای امنیت سازمان ملل سپرده شد که در این رکن، پنج قدرت بزرگ هم دارای عضویت دائمی شدند وهم از حق ویژه «وتو» برخوردار گردیدند. بدین معنا که دیگر هیچ کس نمی توانست در برابر خواست آنها و علیه آنها تصمیمی اتخاذ و به اقدامی مبادرت کند.
در کنفرانس سانفرانسیسکو و سپس یالتا احساس می شد که بایدارتباطی قطعی بین تعهداتی که بر برخی دولتها تحمیل می شود وتوانایی آنها برای تأثیر گذاری بر تصمیم های سازمان ملل وجود داشته باشد. به عبارتی قدرت و مسئولیت باید با یکدیگر درهم می آمیخت. این مبنایی بود که بر پایه آن تصمیم گرفته شد به برخی از دولتهاوضعیتی ویژه اعطا شود.
گرچه این حرکت، تولید صلحی پایدار را نوید می داد، ولی بر خلاف انتظار بنیانگذاران سازمان ملل،
به فاصله کوتاهی پس از تشکیل آن دسته بندی و رقابت، جایگزین همکاری و مودت شد و در نهایت، به جنگ سردی انجامید که دهها سال مایع تحقق اهداف منشور گردید. تضاد منافع دو ابر قدرت (آمریکا ـ شوروی) و اقمار آنها در طول جنگ سرد و حاکمیت نظام دو قطبی فعالیت های
سازمان ملل را به طور اعم وشورای امنیت را به طور اخص، کند یا فلج کرده بود و به ویژه شورای امنیت به عرصه ای دیپلماتیک برای تقابل دیدگاه ها و تضاد منافع اعضای دائم این شورا تبدیل شده بود. با فروپاشی شوروی و پایان نظام دو قطبی، دوران جدیدی در روابط بین الملل گشوده شد و تحولی بنیادین در همه ابعاد زندگی بین المللی پدید آمد.
در حقیقت منشوری که بیش از 60 سال دوام یافته بر پایه اصولی استوار است و اهدافی را دنبال می کند که نیاز به تغییر چندانی ندارد، آنچه نیازمند تغییر است ساختار سازمان ملل و نحوه عملکرد آن است.
اصلاحات مورد نظر ترجیحا در ارکانی چون شورای امنیت، دبیرخانه ومجمع عمومی باید صورت پذیرد البته بیشتر از همه ارکان ملل متحد، شورای امنیت در معرض پیشنهادهایی برای تغییر بوده است زیرا درحالی که اکثر فعالیت های سازمان ملل متحد در حوزه اقتصادی ـاجتماعی است، ارزیابی سازمان ملل بیشتر از طریق عملکرد آن درزمینه حفظ صلح و امنیت و نهاد مرتبط با آن یعنی شورای امنیت صورت می گیرد.
نخستین جلسه شورای امنیت در سال 1936 در لندن برگزار شد. اعمال تحریم تسلیحاتی علیه
آفریقای جنوبی در سال 1963، اعزام نیروی صلح بان به قبرس در سال 1964، دادن مجوز استفاده از زوربرای عقب راندن نیروهای عراقی از کویت در سال 1990، اعمال تحریم علیه لیبی بعد از انفجار لاکربی در سال 1992، تصمیم به ایجاد دادگاه جنایات جنگی در لاهه در سال 1993، اعزام نیروی صلح بان به تیمورشرقی در سال 1999، مداخله در بحران کوزوو در سال 1999 و بالاخره حمایت از دولت موقت عراق که با دخالت آمریکا تشکیل شده بود درسال 2003، از جمله مهمترین اقدامات شورای امنیت در تاریخ حیاتش بوده است.
پیشنهاد تغییر ساختار شورای امنیت سازمان ملل دارای پیشینه ای طولانی است. طبق ماده 23 منشور ملل متحد، شورای امنیت مرکب است از 15 عضو سازمان ملل متحد و از این 15 عضو، 5 عضو دائمی هستند که عبارت انداز: آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلستان و چین. مجمع عمومی 10 عضو دیگر را بالاخص با توجه به «شرکت اعضای سازمان ملل متحد در حفظ صلح و امنیت بین
المللی و سایر هدف های سازمان» در درجه اول و همچنین با توجه به تقسیم عادلانه جغرافیایی به عنوان اعضای غیر دائم شورای امنیت انتخاب می کند. اعضای غیردائم برای یک دوره دو ساله انتخاب می شوند (منشور ملل متحد) طبق بند 2 ماده 23 منشور، در نخستین انتخاب اعضای غیر دائم پس ازافزایش عده اعضای شورای امنیت از 11 به 15 عضو، 2 عضو از 4 عضواضافه شده برای یک دوره یک ساله انتخاب شدند.
در واقع تحول صورت گرفته در زمینه تعداد اعضای شورای امنیت، درطول حیات سازمان ملل، تنها مربوط به افزایش تعداد اعضای غیر دائم شورا بوده است. این افزایش، امکان حضور تعداد بیشتری از اعضای سازمان را در تصمیم گیری های مربوط به صلح و امنیت جهانی فراهم کرده است، اما برخی دیگر از کشورها و صاحب نظران سیاسی و بین المللی درصدد افزودن بر تعداد اعضای دائمی شورا هستند. بر این مبنا، مبحث تغییر ساختار شورای امنیت عمدتا توسط کاندیداهای جدیدپست دائمی شورا مطرح شده است.
بیشترین انتقادها از شورای امنیت، از سوی کشورهای عربی مطرح شده که می گویند، اسرائیل به راحتی قطعنامه های این شورا را نقض می کند، بدون آن که ابزار اجرایی برای ممانعت از این کار وجود داشته باشد. این کشورها امیدوارند با تغییر ترکیب این شورا، رویه یکجانبه آن هم تغییر کند. اعضای غیر دائم کنونی شورای امنیت را کشورهای الجزایر، آنگولا، بنین، برزیل، شیلی، آلمان
، پاکستان، فیلیپین، رومانی واسپانیا تشکیل می دهند. کمیته 16 نفره که گروه کاری بدون محدودیت خوانده می شود در گزارش 60 صفحه ای خود در کنار موضوعاتی چون اصلاح منشور، دادن مجوز موردی، استفاده پیشگیرانه از زور به عنوان دفاع مشروع از خود، یا جست و جوی تعریفی برای اقدامات تروریستی برای متمایز کردن آن از مقاومت، به اصلاح وضعیت شورای امنیت هم پرداخته است.
کلمات کلیدی :
»
نظر